Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου αποτελεί ένα λειτουργικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από κοιλιακό άλγος και διαταραχή στις συνήθειες του εντέρου χωρίς όμως τη συνοδή ύπαρξη κάποιας ασθένειας ή διαταραχής. Διαγιγνώσκεται με την ύπαρξη τουλάχιστον 2 από τα παρακάτω: α) υποχώρηση του άλγους με την κένωση, β) αλλαγή στη συχνότητα ή/ και γ) στη σύσταση των κενώσεων και μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες, συνήθως όμως εκδηλώνεται με πρωταρχικά συμπτώματα σε ηλικίες μικρότερες των 45 ετών, σε μορφές όπου επικρατεί η διάρροια ή η δυσκοιλιότητα ή και οι δύο. Επιδεινώνεται από ορμονικούς παράγοντες, το άγχος, τη λήψη φαρμάκων και την παρουσία λοιμώξεων

Η ανάπτυξη της μέγιστης δυνατής μεταβολικής προσαρμογής και αποδοτικότητας είναι αποτέλεσμα της συνεργιστικής δράσης της προπόνησης και των κατάλληλων διαιτητικών/διατροφικών τεχνικών/εφαρμογών. Στόχος κάθε φορά είναι τα μυϊκά κύτταρα να διαχειρίζονται τα υποστρώματα τους ‘οικονομικότερα’ και ‘αποδοτικότερα’, προσαρμοζόμενα στα προπονητικά ή αγωνιστικά δεδομένα έντασης και διάρκειας, καθώς και στους ανάλογους διατροφικούς χειρισμούς.

Η ανάλυση/αξιολόγηση της σύστασης σώματος δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως κριτήριο για την επιλογή ή την κατηγοριοποίηση των αθλητών.

Η άσκηση από την πρώτη παιδική ηλικία έχει πολλά και σημαντικά οφέλη, τα οποία διατηρούνται και στην ενήλικη ζωή.