Τεχνικές μεγιστοποίησης μεταβολικών προσαρμογών

Η ανάπτυξη της μέγιστης δυνατής μεταβολικής προσαρμογής και αποδοτικότητας είναι αποτέλεσμα της συνεργιστικής δράσης της προπόνησης και των κατάλληλων διαιτητικών/διατροφικών τεχνικών/εφαρμογών. Στόχος κάθε φορά είναι τα μυϊκά κύτταρα να διαχειρίζονται τα υποστρώματα τους ‘οικονομικότερα’ και ‘αποδοτικότερα’, προσαρμοζόμενα στα προπονητικά ή αγωνιστικά δεδομένα έντασης και διάρκειας, καθώς και στους ανάλογους διατροφικούς χειρισμούς.

Μια τέτοια διατροφική τεχνική είναι και ο περιορισμός της πρόσληψης υδατανθράκων για μικρά χρονικά διαστήματα εμβόλιμα σε μια εκτενή προπονητική περίοδο. Η εκκίνηση της άσκησης με χαμηλά αποθέματα μυικού και ηπατικού γλυκογόνου προωθεί προσαρμοστικά μια σειρά μεταγραφικών και μεταφραστικών ρυθμίσεων, που έχουν σαν αποτέλεσμα αφενός την ενεργοποίηση των μορίων που δεσμεύουν γλυκόζη και συνθέτουν γλυκογόνο και αφετέρου την αυξημένη διαθεσιμότητα και χρήση ελεύθερων λιπαρών οξέων.

Προσοχή όμως, μιλάμε για τεχνικές που εφαρμόζονται για μικρά, εμβόλιμα χρονικά διαστήματα και όχι για παγιωμένη διατροφική στρατηγική, καθόλη τη διάρκεια της προπόνησης. Η χρόνια μείωση στη διαθεσιμότητα των υδατανθράκων είναι επιζήμια για την υγεία και την απόδοση των αθλητών.